Data premiery: 11-10-1980
Satyra na rzeczywistość - tak najkrócej określić można „Nagiego króla”, baśń sceniczną rosyjskiego dramatopisarza Eugeniusza Szwarca. Sztuka oparta jest na motywach dwóch baśni Andersena: „Świniopas” i „Nagi król”.
Świniopas Henryk zakochuje się - z wzajemnością - w królewnie Henriecie. Rozgniewany król - ojciec chce czym prędzej wydać niesforną córkę za króla-sąsiada. W ślad za dziewczyną rusza Henryk, który dzięki sprytowi i pomysłowości udaremnia ślub ukochanej ze starym i brzydkim królem, sam natomiast zajmuje jego miejsce na ślubnym kobiercu. „Nagi król” to jeden z najbardziej znanych i najczęściej wystawianych utworów Szwarca, sztuka, mimo upływu lat nic nie traci na swej wymowie i aktualności. Graniczący z groteską i humor, subtelny dowcip i ironia to środki, za pomocą których
Szwarc ukazuje nam prawdę o świecie i ludzkich postawach: demaskuje głupotę i obłudę, wykpiwa i kompromituje służalstwo, brak godności, tchórzostwo i lizusostwo. W tym zdeformowanym świecie, pełnym ludzi małych i bojaźliwych, tylko dziecko zdolne jest dostrzec rzeczywistość w jej prawdziwym kształcie, tylko ono odkrywa, że „król jest nagi”.
Inscenizację „Nagiego króla” w Teatrze Lalek Banialuka przygotował Andrzej Łabiniec, który jest także reżyserem i scenografem widowiska. Muzykę natomiast napisała Małgorzata Hussar.
autor
przekład
opracowanie sceniczne
reżyseria
scenografia
muzyka
1980/1981