Data premiery: 07-12-1991
"Opowieść o chłopcu i wietrze" oparta jest na wyliczankach dziecięcych i znanych powszechnie motywach bajek ludowych. Widowisko zrealizowane jest w konwencji zabawy dziecięcej, z wykorzystaniem umowności i wieloznaczności zarówno w warstwie słownej jak i plastycznej. Swoisty rytm spektaklu wyznaczają wyliczanki i rymowanki, które są nie tylko intermediami w działaniach scenicznych, ale też uzupełniają i wzbogacają samą fabułę. Umowna i rozbudzająca wyobraźnię widza jest sfera plastyczna przedstawienia, niekonwencjonalna i formalnie nietypowa. Zarówno "lalki" jak i "scenografia" budowane są na oczach widzów z kilkunastu podstawowych elementów: kul i półkul różnych rozmiarów, które w zależności od potrzeb zmieniają swą funkcję i konfiguracje, tworząc coraz to nowe postacie i obrazy.
W sferze fabularnej widowisko opowiada o przygodach chłopca, który trzykrotnie odbywa trudną i pełną niecodziennych zdarzeń wędrówkę do wiatru, by odzyskać zabraną przez niego, ostatnią mąkę. Odwaga i dobre uczynki chłopca zostają nagrodzone i wiatr - nie mogąc zwróćić rozproszonej mąki - obdarowuje chłopca czarodziejskimi darami: obrusem na życzenie wypełniającym się jedzeniem i ciągle pełną dukatów sakiewką.
Naiwny i nieprzezory chłopiec w drodze powrotnej traci czarodziejskie przedmioty, ale kolejny dar wiatru: kije-samobije pozwalają mu odzyskać ukradzione przez niegodziwych karczmarzy magiczne przedmioty i swoim dostatkiem podzielić się ze wszystkimi mieszkańcami wioski.
scenariusz
reżyseria
scenografia
konsultacja plastyczna
muzyka